α)Ποιος είναι ο Έλληνας εκπαιδευτικός;Μπορεί κανείς να βρει ορισμένες απαντήσεις σε αυτή την έρευνα που έγινε στη δευτεροβάθμια και στους εκπαιδευτικούς με την ευκαιρία σύνταξης διδακτορικού. Έγινε προσπάθεια να ανιχνευτεί πώς ο Έλληνας εκπαιδευτικός οικοδομεί την επαγγελματική του ταυτότητα. Η κεντρική ερώτηση ήταν πώς χειρίζεται τις αντιφάσεις στις προσωπικές, επαγγελματικές και κοινωνικές του σχέσεις. Πώς οικοδομεί την πραγματικότητά του και κατά συνέπεια πώς οικοδομεί τη σχέση του με τη γνώση.
β)Το "μοντέλο" βγήκε από αυτήν την έρευνα στο σώμα των εκπαιδευτικών με ανάλυση του λόγου τους. Δίνεται σημασία- στις διαδικασίες π.χ η πράξη τού να μαθαίνει κανείς και τι κάνει ιδιαίτερη αυτή τη σχέση με τη γνώση. -στο προϊόν π.χ. οι γνώσεις σαν κατακτημένες ικανότητες, σαν πολιτιστικά αντικείμενα, θεσμικά ή κοινωνικά, που τα διαπραγματευόμαστε σ' αυτή την έρευνα.- στο νόημα και την αξιολόγηση του νοήματος. Το άτομο αξιολογεί ότι έχει νόημα γι αυτό
γ) Οι θεωρίες που έχουμε για το τι είναι γνώση και τι διδάσκω μαθαίνω έχουν σημασία, γιατί επηρεάζουν και τις παιδαγωγικές πρακτικές, αφού η γνώση αυτών των πρακτικών συνιστά και ένα εργαλείο γνώσης. Στη θεωρία της διαμεσολάβησης εμπλέκονται έννοιες βασικές όπως της σχέσης, της αντίφασης, της αναπαραγωγής, της σχέσης με τη γνώση. Επιπλέον αντικείμενο ανάλυσης στις θεωρητκές μας προσεγγίσεις γίνεται και η σχέση με τον εαυτό και τον άλλο.Αυτή η τελευταία εισάγει πλευρές της ψυχολογίας. Η ικανοποίηση/ δυσφορία περνάνε μέσα από σχήματα εμπλοκής ή απελευθέρωσης και αυτονόμησης δυνάμεων δημιουργικών και μη. Οι δραστηριότητες αυτές διαπερνούν την εργασία στην οποία συμμετέχουν πολλά άτομα και έχουμε οικοδόμηση της γνώσης και παράλληλα οικοδόμηση της ιστορίας, όπου τελικά το υποκείμενο και το αντικείμενο βρίσκονται σε συνεχή διάλογο.
- Ο εκπαιδευτικός αναδεικνύεται μέσα από επιστημικές διαδικασίες
1. σαν κάτοχος της γνώσης /επιστημική διαδικασία της προσαρμογής: παρατηρείται συνήθως άρνηση στην καλλιέργειας νοήματος και τότε έχουμε ατελή διαμεσολάβηση 2.σαν manager/ επιστημική διαδικασία της ισορρόπησης και τότε έχουμε την παρουσία της άρνησης αλλά και της θέσης και πιθανότητα αποτελεσματικής δυναμικής στη διαμεσολάβηση 3. σαν αποτελεσματικός διαμεσολαβητής και απελευθερωτής μέσα από την διαδικασία της μετατροπής, όπου έχουμε την έρευνα, τη διευκρίνιση, στοιχεία βασικά της διαδικασίας. Οι εντάσεις μετατρέπονται σε αναγνώριση της κοινωνικής δυναμικής.
Η γνώση είναι δομή που έχει κι αυτή δομηθεί και που η ίδια, επίσης, δομεί. Κατανοείται πως η μετατρεπτική διάσταση της γνώσης είναι το κλειδί για τις σύγχρονες κοινωνίες και σε ένα βαθμό βρίσκεται στα χέρια των εκπαιδευτικών.
Μια χαρτογράφηση εργασίας ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΧΗΜΑΤΩΝ |
||||
ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ
|
||||
Η ΑΣΑΦΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΓΝΩΣΗ
|
||||
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ
|
||||
ΕΜΠΛΟΚΗ
|
ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ
|
ΔΙΑΣΑΦΗΣΗ
|
||
|
|
|
||
μετατροπή | μετατροπή | |||
ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΡΙΤΙΚΟ
|
||||
Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ
|
||||
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ
|
||||
ΕΜΠΛΟΚΗ
|
ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ
|
ΔΙΑΣΑΦΗΣΗ
|
||
|
|
μετατροπή |
||
ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΕΤΑΤΡΕΠΤΙΚΟ |
μετατροπή | |||
Η ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ / ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ
|
||||
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ |
|
μετατροπή | ||
ΕΜΠΛΟΚΗ
|
ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ
|
ΔΙΑΣΑΦΗΣΗ
|
||
|
|
μετατροπής των αρχικών δεδομένων |
||
μετατροπή |
ΠΡΩΤΗ ΜΟΡΦΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ: ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΓΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΧΗΜΑΤΩΝ. |
ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ της Μιμίκας Κρανάκη Β Γυμνασίου σ. 60 |
ΣΧΗΜΑ 1> Ορισμός και διερεύνηση της κατάστασης |
-Βασικός στόχος επικοινωνία: περιεχομένου /στόχων /καταστάσεων.
|
ΣΧΗΜΑ 2>Συγκεκριμενοποίηση της προς διδασκαλία γνώσης. |
|
ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΓΝΩΣΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ | ||
ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗΣ | ||
|
||
Οι τρεις αυτές διαδικασίες συναντούν και τέμνουν τα επίσης κινούμενα και τεμνόμενα τρία επίπεδα :
|
||
|
Αξιολόγηση:
|
|
Βιβλιογραφία ενδεικτική για το χειρισμό των ερωτήσεων.
Βαϊνάς Κ., 1998, Η Ερώτηση ως Μέσον Αγωγής της Σκέψης, Αθήνα, Gutemberg. Γιαννακάκη Π., 1995, Ένα λεξικό για τη διδασκαλία του μαθήματος των Νέων Ελληνικών, Εκπαιδευτική Κοινότητα, τ.2. Αθήνα. Γιαννακάκη Π., 1997, Ο Εκπαιδευτικός διαμεσολαβητής. Οι σχέσεις του στη δευτεροβάθμια Εκπαίδευση., Αθήνα, Κ. Α., Βασδέκη. Γιαννακάκη Π., 2000, Σχολείο για όλους και για τον καθένα, Αθήνα, Σύγχρονη Εκπαίδευση. Γιαννακάκη Π., 2001, Παιδαγωγικές και διδακτικές διαμεσολαβήσεις για τη διδασκαλίατης περίληψης στο Γυμνάσιο, Σύγχρονη Εκπαίδευση, τ. 116, Αθήνα. Γιαννακάκη Π., 2001β, Σκέψη ή Μνήμη (Σχόλιο), Σύγχρονη Εκπαίδευση, τ. 119, Αθήνα. Γιαννακάκη Π., 2002, Ο χειρισμός των ερωτήσεων αποτελεσματική διαμεσολάβηση στη σχέση γνώσης αξιολόγησης και διδασκαλίας, Σύγχρονη Εκπαίδευση, τ.122, Αθήνα. Γιοκαρίνης Κ.,1995, Η τεχνική των ερωτήσεων, Εκδ. Επέκταση. Θεοφιλίδης Χ., 1988, Η Τέχνη των ερωτήσεων, Αθήνα, Γρηγόρης. Ματσαγγούρας Η., 1997, Στρατηγικές Διδασκαλίας, Αθήνα, Gutemberg. Ματσαγγούρας Η., 1998, Θεωρία της διδασκαλίας, Αθήνα, Gutemberg. Ματσαγγούρας Η., 1998, Η Σχολική Τάξη, Αθήνα, Gutemberg. Timbal-Duclaux L.,1993, Το δημιουργικό γράψιμο, Αθήνα, Πατάκης. Φλουρής Γ., 1984, Η αρχιτεκτονική της διδασκαλίας και η διαδικασία της μάθησης, Αθήνα, Γρηγόρης. Φράγκος Χ., 1973, Εφαρμογή της Μαιευτικής του Σωκράτη σε παιδιά, Ιωάννινα. Φράγκος Χ., 1977, Ψυχοπαιδαγωγική, Αθήνα, Παπαζήση. |
ΠΡΩΤΗ ΜΟΡΦΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ: ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΧΗΜΑΤΩΝ. ΙΛΙΑΔΑ στ.1-52 |
||
ΣΧΗΜΑ 1> Ορισμός και διερεύνηση της κατάστασης | ||
|
||
ΣΧΗΜΑ 2>Συγκεκριμενοποίηση της προς διδασκαλία γνώσης.
|
||
|
||
ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΓΝΩΣΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
|
||
ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗΣ
|
||
|
||
Οι τρεις αυτές διαδικασίες συναντούν και τέμνουν τα επίσης κινούμενα και τεμνόμενα τρία επίπεδα :
|
||
|
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ |
Ιστορία- Κόσμος- Ιδέες
Βιβλιογραφία Βουτιερίδης Η., Αρχαίοι Έλληνες Λυρικοί, Αθήνα, Παπαδήμας. Bowra C.,1980, Αρχαία ελληνική λυρική ποίηση (μετ. Ι. Καζάζης), Αθήνα. Κορρές Στ.,1949, Αρχαίοι Έλληνες Λυρικοί, Αθήνα. Lesky Α., 1981, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας, Θεσσαλονίκη, Αφοι Κυριακίδη. Σκιαδάς Α., 2000 (β εκδ.), Αρχαϊκός λυρισμός, 2 τομ., Αθήνα. Σπυρόπουλος Η.,1980, Τα Αρχαία Ελληνικά στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, Αθήνα, Γρηγόρης. |
|
ΣΧΗΜΑ 1> Ορισμός και διερεύνηση της κατάστασης |
|
ΣΧΗΜΑ 2>Συγκεκριμενοποίηση της προς διδασκαλία γνώσης.
|
|
ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΓΝΩΣΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
|
ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗΣ
|
|
Οι τρεις αυτές διαδικασίες συναντούν και τέμνουν τα επίσης κινούμενα και τεμνόμενα τρία επίπεδα : |
|