Η επιθυμία κι η λαχτάρα των μαθητών της Γ΄ τάξης σε συνδυασμό με την ενεργητικότητα και την υπευθυνότητα των μελών του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του 3ου Γυμνασίου Κερατσινίου επέφεραν το ποθητό αποτέλεσμα: την πραγματοποίηση μιας διήμερης εκδρομής στις πανέμορφες Σπέτσες.


   Στο σύντομο αυτό ταξίδι αναψυχής συμμετείχαν μαθητές της Γ΄ τάξης καθώς και αρκετοί της Β΄ με τους κηδεμόνες τους, οι οποίοι αποτελούσαν μέλη του συλλόγου.

Μεγάλη χαρά μας και η παρουσία της διευθύντριας του σχολείου μας, αφού δέχθηκε την πρόταση να μας συνοδέψει.
   Η αναχώρησή μας από το λιμάνι του Πειραιά πραγματοποιήθηκε στις 21 του Απρίλη, πρωινό Σαββάτου. Το ταξίδι ήταν υπέροχο. Όχι μόνο γιατί περάσαμε και είδαμε, έστω για λίγο, και άλλα νησιά, αλλά, το σπουδαιότερο, γιατί είμαστε όλοι χαρούμενοι και λαχταρούσαμε ανυπόμονα να ζήσουμε αυτό που προσδοκούσαμε από μια διήμερη σχολική εκδρομή!
   Αφήνοντας πίσω μας την Αίγινα, τον Πόρο, τα Μέθανα και την Ύδρα φτάσαμε επιτέλους στον προορισμό μας. Γεμάτοι ενθουσιασμό, ξέροντας πως τις επόμενες ώρες θα τις περνούσαμε με πρόσωπα αγαπημένα, μακριά από τις οικογένειές μας και την καθημερινή ρουτίνα, τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια του ξενοδοχείου κι ύστερα γευματίσαμε μη μπορώντας ακόμα να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε το γεγονός. Το κλίμα ήταν ζεστό και φιλικό. Τα χαμόγελα ήταν ζωγραφισμένα στα πρόσωπα μικρών και μεγάλων.
   Αξιόλογη ήταν κι η εξόρμησή μας στο νησί με νοικιασμένα ποδήλατα. Η αίσθηση ήταν άκρως γοητευτική λόγω της ανυπαρξίας των αυτοκινήτων. Οι άμαξες με «μηχανή» τα υπομονετικά άλογα κάνουν το νησί και τη ζωή του μια όμορφη ζωντανή ζωγραφιά. Απαράμιλλες εικόνες ερέθισαν τις αισθήσεις μας. Σχεδόν άγνωστη για μας τα παιδιά της τσιμεντούπολης η εμπειρία αυτή, αφού βρεθήκαμε σε τόσο ήσυχη και καθαρή ατμόσφαιρα Μία ώρα ήταν αρκετή για να αισθανθούμε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι από την ασυνήθιστη σε μας έλξη της φύσης, που νιώθαμε πως μας προσκαλεί να μοιραστούμε τις χαρές της. Επιστρέφοντας κάναμε κάποιες αγορές αναμνηστικών δώρων και χαζέψαμε εντυπωσιασμένοι στα σοκάκια της περιοχής. Κάνοντας ύστερα ένα ανοιξιάτικο θαλάσσιο μπάνιο δειπνήσαμε πάλι ομαδικά και ξεκινήσαμε για τη νυχτερινή μας διασκέδαση. Συγκρίνοντας με τα δεδομένα της πρωτεύουσας, οι διαφορές είναι ελάχιστες γεγονός που διαψεύδει την αντίληψη ορισμένων ότι τάχα η ζωή στα νησιά είναι περιορισμένη και συντηρητική ή παλιομοδίτικη.
   Η γνώση της πρωινής αφύπνισης για την επίσκεψή μας στο μουσείο της Λασκαρίνας- Μπουμπουλίνας δεν μας εμπόδισε να περάσουμε τη νύχτα συζητώντας μεταξύ μας για τις μέχρι τότε εντυπώσεις και εκφράζοντας την πρώτη θλίψη μας για την αναχώρησή μας που πλησίαζε.
  Το επόμενο πρωί, συγκεντρωθήκαμε στο μουσείο που κάποτε ήταν το σπίτι της αγωνίστριας του 21. Η περιήγηση ήταν κάτι περισσότερο από ικανοποιητική μια και γνωρίσαμε πολλά για τον Αγώνα του ?21. Τα αντικείμενα του μουσείου και ο χώρος μας έφεραν πολύ κοντά στα ιστορικά γεγονότα, μας προκάλεσαν μια αίσθηση που σπάνια νιώθουμε μέσα στην τάξη, αφού εκεί όλα σχεδόν μόνο λέγονται. Διαπιστώνουμε ότι οι εκπαιδευτικές εκδρομές δεν είναι και τόσο ανιαρές όσο τις θέλει η φήμη?
   Δύο ώρες απέμειναν για την αναχώρησή μας και τις εκμεταλλευτήκαμε κάνοντας μια τελευταία επίσκεψη στο νησί. Τα συναισθήματα ήταν ανάμικτα. Ευτυχία και ενθουσιασμός για ό,τι είχαμε ζήσει. Ικανοποίηση για την εκπλήρωση των επιθυμιών μας. Γαλήνη και ηρεμία που προκαλούσε το καθαρό περιβάλλον σε συνδυασμό με την ακατανίκητη έλξη της θάλασσας. Παράλληλα όμως συγκίνηση, θλίψη και στεναχώρια που το όνειρο τελείωσε. Όλα αυτά εκδηλώθηκαν εντονότερα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής. Αξιοσημείωτη είναι κι η παρατήρηση των σχέσεων που αναπτύχθηκαν μεταξύ παιδιών και γονέων. Ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό, ένα είδος σχέσεων που δε στηρίζονταν σε τυπικές διαδικασίες, αλλά σε κάτι πιο προσωπικό κι έντονο. Οι σχέσεις έγιναν στενότερες όχι γιατί έπρεπε, αλλά γιατί έτσι νιώθαμε. Αν δεν το αισθανόμασταν, σίγουρα θα υπήρχε απόσταση, ένα ανεκπλήρωτο κενό που θα οφειλόταν στην τήρηση μόνο των τυπικών δεδομένων και άγνοια του τομέα παιδοψυχολογίας που απαιτείται να γνωρίζει κάθε εκπαιδευτικός ή συνοδός μίας τέτοιου είδους εκδρομής και μάλιστα όταν συναναστρέφεται παιδιά εφηβικής ηλικίας. Επανήλθαμε λοιπόν στην πραγματικότητα, τη ρουτίνα και τη μονοτονία της καθημερινότητας έχοντας όμως ζήσει μια αξέχαστη εμπειρία. Κοντά στους μεγάλους, τους δάσκαλους και γονείς μας, φτάσαμε ευχάριστα και δημιουργικά στο τέλος του πρώτου μεγάλου κύκλου των μαθητικών μας χρόνων. Είμαστε ευτυχισμένοι που αυτό το «ταξίδι» πραγματοποιήθηκε στην αγκαλιά του 3ου Γυμνασίου του Κερατσινίου

Κρητικού Χρυσούλα Γ1 2001-2002