Έχετε ακούσει πολλά πανηγυρικά λόγια για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου. Γνωρίζετε και τα γεγονότα και προπάντων γεύεστε σήμερα τα αγαθά των κόπων των ανθρώπων εκείνων που δεν τους λέω προγόνους, αλλά εθνικούς, φυσικούς και πνευματικούς μας γονείς. Διδάσκεστε εξάλλου τα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας και γι? αυτό είναι περιττό να σταθούμε σ? αυτά.

Είναι όμως απαραίτητο πρώτα να προσεγγίσουμε-πλησιάσουμε το περιεχόμενο και το νόημα των πράξεων και, δεύτερο, μέσα απ? το περιεχόμενο και το νόημα, την αξιολόγηση, να εντοπίσουμε κατά πόσο σήμερα η συμπεριφορά μας είναι αντάξια του αγώνα του ελληνικού λαού που ? ας σημειωθεί ? δεν άρχισε το 1821.
Επαναστατικά απελευθερωτικά κινήματα γίνονταν καθ? όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια. Και μόνο τους Κλέφτες και τους Αρματολούς να θυμηθούμε, που ήταν αντιστασιακά σώματα, φτάνει για να εννοήσουμε ότι η ανάγκη για ελευθερία(=να είμαστε αφεντικά στον τόπο μας) υπήρξε επιτακτική από την πρώτη στιγμή της κατάκτησης.
Τη χρονιά του '21 κορυφώθηκαν οι απελευθερωτικές προσπάθειες των Ελλήνων και μπήκαν στη φάση της τελικής ευθείας και στέφθηκαν με επιτυχία. Γιατί άραγε; Ήταν μόνο ότι το φεουδαρχικό οικονομικό σύστημα πέθαινε και η Ελληνική αστική τάξη (έμποροι και πλοιοκτήτες), δυναμωμένη οικονομικά, ζητούσε την εξουσία; Πόσοι ήταν αυτοί οι εφοπλιστές και οι έμποροι; Τόσοι πολλοί για να ξεκινήσουν αγώνα απελευθέρωσης; Αυτοί έδωσαν το σύνθημα και το χρήμα! Ποιοι ήταν οι πολλοί που έβαλαν την πράξη, το σώμα, τη ζωή;
Βέβαια ο ανώνυμος λαός. Οι φτωχοί, εξασθενημένοι οι πεινασμένοι, οι ορφανοί, οι κυνηγημένοι. Και πώς το αποφάσισαν; Τι ήταν αυτό που τους έκανε να μπουν στον αγώνα με το σύνθημα «Ή ζω ελεύθερος και ΄Έλληνας ή πεθαίνω;»
Δυο ήταν αυτά: Η Θρησκεία ?και γι αυτό ύψωσαν τη σημαία τη μέρα του Ευαγγελισμού, Άνοιξη, περιμένοντας την Ανάσταση ? και το πολιτιστικό μας ? επιτρέψτε μου ? D.N.A. Που σημαίνει άνθρωποι φορείς θέλοντας και μη, ενός πολιτισμού, ενός τρόπου σκέψης, αισθημάτων, πράξης δηλαδή που πραγματοποιεί την εξανθρώπιση σ? όλα τα επίπεδα. Αυτό σημαίνει ότι οι πατεράδες και οι μανάδες μας συναισθάνονταν, σκέφτονταν κι ήθελαν να ζουν τη ζωή τους ελληνοχριστιανικά.
Τι πάει να πει ελληνοχριστιανικά; Πνεύμα, σκέψη, επιστήμη, θεωρία και πράξη ζωής που στοχεύει, μέσα απ? την πίστη στο Θεό και στο Χριστό, στη δίκαιη ζωή, στην έμπρακτη αγάπη.
Αυτό είναι το περιεχόμενο και το νόημα, έτσι με λίγα λόγια.
Και προκύπτει ένα ερώτημα: εμείς , οι τωρινοί Έλληνες, συνεχίζουμε; Είμαστε οι συνεχιστές τους ή αδιαφορούμε; Μήπως δεν έχουμε καταλάβει ότι μέρα τη μέρα ξεχνάμε τις ρίζες, την προέλευσή μας και έχουμε χαθεί- σαν το ψύλλο στ? άχυρα ? μέσα σε τόνους ξενόφερτων και ντόπιων σκουπιδιών; Κανένας , νομίζω , δε διαφωνεί ότι είναι χιλιάδες τα ξένα και εγχώριας παραγωγής χυδαία θεάματα , τα χυδαία ακούσματα, οικείες πια οι απάνθρωπες συμπεριφορές! Μας κατακλύζουν, μας κυριεύουν καθημερινά, μας κάνουν να τις συνηθίζουμε, να τις δικαιολογούμε, να σχεδιάζουμε τη ζωή μας βασιζόμενοι στα ενδεχόμενά τους! Μήπως λοιπόν είμαστε μέσα σ? ένα τέτοιο λάκκο; Μήπως τον συνηθίσαμε; Μήπως συνηθίσαμε τις κραυγές των σκυλάδικων και των αφεντικών τους και ξεχάσαμε τη γλώσσα μας; Τη μουσική μας; Κι αυτοί οι μας - παγκοσμιοποιούντες σε τι διαφέρουν από τους κατακτητές; Η εκχυδαϊσμένη, η έτσι που γίνεται ?παγκοσμοιοποιημένα, σιγά σιγά κι? ανεπαίσθητα, συμπεριφορά δεν είναι κατάκτηση;
Πώς λοιπόν συμβαίνει πολλοί να νοιώθουν περηφάνια όταν κερδίζει η εθνική μας και να ντρέπονται να ακούσουν δημοτικά τραγούδια; Αυτό είναι το ευχαριστώ στους κόπους των ελλήνων του 21; Γιατί καμαρώνουν όσοι γνωρίζουν τη ζωή και τη ματαιοδοξία των άθλιων ειδώλων «της μουσικής» και δεν ντρέπονται όταν αγνοούν τη ζωή, τους αγώνες και το έργο ελλήνων, που, αποκλεισμένοι από τα ΜΜΕ γιατί δεν είναι εμπορεύσιμοι , αναγκάζονται όπως τα χρόνια της τουρκοκρατίας , να είναι δάσκαλοι σα σε κρυφό σχολειό; Γιατί ξιπάζονται στα λικνίσματα των ξέ-φρενων (χωρίς φρένες ? φρένα, μυαλά δηλαδή) χορών και ντρέπονται να χορέψουν τους δημοτικούς μας χορούς;
Αυτή η ανάρμοστη προς τον πολιτισμό μας και την ιστορική μας πορεία στάση και συμπεριφορά, αυτό είναι ο θάνατος! Γιατί όπου εθνικός θάνατος εκεί κι ο φυσικός θάνατος! Γι? αυτά αγωνίστηκαν οι Κολοκοτρώνηδες κι οι Μπουμπουλίνες ;
Οι καιροί μας καλούν να διαλέξουμε: ΞΕΝΟΦΕΡΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΄Η ΕΛΛΑΔΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ;
Η επιλογή, όπως και τότε, το 1821, είναι δική μας!