Εκτύπωση

    Αποκαλυπτικά ήταν τα στοιχεία που έδωσε η έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τους μαθητές και  τις μαθήτριες του Γ1 και Γ2 του σχολείου μας οι οποίοι, μέσα από ένα ερωτηματολόγιο που περιλάμβανε δέκα ερωτήσεις και τις οποίες απηύθυναν στους γονείς τους, επιχείρησαν να διερευνήσουν, εάν και κατά πόσο το παιδικό παιχνίδι σχετίζεται

με την αναπαραγωγή και τη διαιώνιση στερεότυπων αντιλήψεων σχετικά με τους ρόλους ανδρών και γυναικών.

      Οι γονείς  αρχικά  ρωτήθηκαν αν πιστεύουν ότι υπάρχουν παιχνίδια κατάλληλα για αγόρια και κατάλληλα για κορίτσια. Το ποσοστό που απάντησε θετικά ήταν 80%.

     Η επόμενη ερώτηση αφορούσε στο αν και κατά πόσο επιλέγουν τα παιχνίδια με βάση το φύλο των παιδιών τους. Ένα ποσοστό 35,5% απάντησε πως πάντα έχει υπόψη του το φύλο, ένα 3% έδωσε αρνητική απάντηση, το 26,5%  δεν αρνήθηκε πως μερικές φορές το φύλο το επηρεάζει στην αγορά  ενός παιχνιδιού και τέλος ένα ποσοστό 35%  παραδέχτηκε ότι τις περισσότερες φορές το κριτήριο της επιλογής του είναι το φύλο του παιδιού.

    Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήταν η τρίτη ερώτηση που κατέδειξε ότι οι γονείς είτε τυχαία είτε συνειδητά έχουν επιλέξει παιχνίδια- στη συντριπτική τους πλειοψηφία επιτραπέζια- επειδή πιστεύουν ότι σε μεγάλο ποσοστό απευθύνονται και στα δυο φύλα. Το ποσοστό των γονέων που έχει αγοράσει τέτοιου είδους παιχνίδια είναι 89,3% σε αντίθεση με το υπόλοιπο που δεν έχει.

      Αρκετά αποκαλυπτική της στάσης τους απέναντι στο παιδί και το παιχνίδι ήταν η επόμενη ερώτηση για το πώς αντιδρούν, αν διαπιστώσουν ότι το παιδί τους παίζει με παιχνίδια του αντίθετου φύλου. Το 73,5% απάντησε πως ανησυχεί και το υπόλοιπο 26,5% πως αδιαφορεί, ενώ κανένας δε δήλωσε ότι χαίρεται. Πάντως όπως φάνηκε  από την ερώτηση που ακολούθησε η ανησυχία είναι μεγαλύτερη για τα αγόρια σε ποσοστό 56%  και μικρότερη για τα κορίτσια( 44%) αλλά γενικά πιστεύουν σε ποσοστό 73,5%  ότι το παιδί στο παιχνίδι πρέπει να αναλαμβάνει ρόλους ανάλογα με το φύλο του.

     Επίσης σε ποσοστό 64,5% θεωρούν πως το παιχνίδι πρέπει μερικές φορές να προετοιμάζει το παιδί για τους κοινωνικούς ρόλους που ενδέχεται να αναλάβει, όταν ενηλικιωθεί, τις περισσότερες το 17,7%, πάντα το 14,7% και ποτέ το 3,1 %.

     Εξίσου ενδιαφέρουσα είναι και η διαπίστωσή τους σε ποσοστό 70,5% ότι η διαφήμιση των παιδικών παιχνιδιών διαφοροποιείται ανάλογα με το φύλο. Ένα ποσοστό 17,5% απάντησε πως αυτό συμβαίνει όχι κατά κανόνα αλλά μερικές φορές, ενώ το υπόλοιπο 12% δεν  έχει διαπιστώσει καμιά διαφορά.

    Τέλος κλήθηκαν να απαντήσουν ποια, κατά τη γνώμη τους, είναι τα γυναικεία και αντρικά πρότυπα που προωθούν τα παιχνίδια. Το 35,5% απάντησε της μητέρας- οικοκυράς, το 16,3% της εργαζόμενης- μορφωμένης, το 48,2%  της πλούσιας-μη εργαζόμενης, ενώ το κυρίαρχο αντρικό πρότυπο σε ποσοστό 93,5%  είναι αυτό του δυναμικού άντρα- ήρωα και το υπόλοιπο του άντρα επιχειρηματία και είναι πράγματι αρκετά ενδιαφέρον πως δεν υπήρξε καμιά  θετική απάντηση στην επιλογή εργαζόμενος-οικογενειάρχης.

    Σε γενικές γραμμές, τα στοιχεία  που συγκεντρώθηκαν από την παραπάνω έρευνα των μαθητών, η οποία σε καμιά περίπτωση δε διεκδικεί ούτε ίχνος ποιότητας αλλά και εγκυρότητας αντίστοιχων ερευνών, κατέδειξαν ότι επιβεβαιώνεται σε μεγάλο βαθμό η αρχική υπόθεση. Οι γονείς λοιπόν των μαθητών μας πιστεύουν ότι:

 

   Καταλήγοντας επισημαίνουμε ότι η επιλογή ενός παιχνιδιού δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση από τη στιγμή που δεν προσφέρει μόνο χαρά, διασκέδαση και ψυχαγωγία, αλλά και διαπαιδαγωγεί, καλλιεργεί πρότυπα και στάσεις ζωής και ότι πολλοί γονείς συνειδητά ή ασυνείδητα διαιωνίζουν στερεότυπες αντιλήψεις που περνάνε από γενιά σε γενιά, δέσμιοι, ίσως, και αυτοί της μόδας, του καταναλωτισμού αλλά και των προτιμήσεων των παιδιών τους που και αυτά με τη σειρά τους είναι δέσμια της διαφήμισης. 

Γράφτηκε από τον/την Kostas