Φανταστείτε το παρακάτω περιστατικό. Ένα 13χρονο παιδί ,ο Μάρκος, πηγαίνει στην Α΄ Γυμνασίου σε ένα σχολείο κοντά στο σπίτι του. Είναι μέτριος μαθητής, αλλά προσπαθεί αρκετά. Είναι ένα συνεσταλμένο, ντροπαλό μπορούμε να πούμε, παιδί. Έχει μέτριο ανάστημα και είναι, σχετικά, λεπτός για την ηλικία του. Μετακόμισε σε αυτή την γειτονιά πριν λίγους μήνες και δεν έχει κάνει, ακόμα, φίλους .

Τον τελευταίο μήνα, ο Μάρκος έχει αρχίσει να απομονώνεται και να είναι όλο και περισσότερο αφηρημένος. Λίγες μέρες πριν γύρισε σπίτι μετά το σχολείο με ένα μεγάλο σημάδι πάνω στο πρόσωπό του. Όταν η μητέρα του τον ρώτησε τι είχε συμβεί της απάντησε βιαστικά ότι ήταν ατύχημα. Τον τελευταίο καιρό πηγαίνει κατευθείαν στο δωμάτιό του μετά το σχολείο και κλείνει την πόρτα. Η μητέρα του έχει παρατηρήσει ότι έχει γίνει πιο ευέξαπτος, νευριάζει με το παραμικρό και ξεσπά στους γονείς του. Συχνά δακρύζει χωρίς οι γονείς του να μπορούν να εξηγήσουν το γιατί. Όταν τον ρωτάνε τι συμβαίνει φωνάζει και τους λέει να τον αφήσουν ήσυχο. Και η κατάσταση χειροτερεύει....................

Το παραπάνω περιστατικό για ένα γονιό είναι ανησυχητικό, για ένα παιδί όμως είναι Γολγοθάς. Οι δάσκαλοι τις πιο πολλές φορές δεν ενημερώνονται από τους γονείς για τις αλλαγές αυτές στη συμπεριφορά του παιδιού. Το σχολείο από τόπος δημιουργίας γίνεται φυλακή που καλύπτεται και χειροτερεύει εξαιτίας της ΣΙΩΠΗΣ .

Περιστατικά όπως το παραπάνω γίνονται ολοένα πιο συχνά. Γίνονται όμως όλο και πιο βίαια. Με αφορμή περιστατικά όπως αυτό που περιγράψαμε παραπάνω , οι μαθητές του σχολείου μας συμμετέχουν στο δικό μας ANTI ? BULLYING PROJECT - ?ACT ? TO REACT? ΔΡΩ γιατί ΑΝΤΙΔΡΩ.