Χαίρεται. Ποτέ δεν ήμουν καλός στους χαιρετισμούς αλλά μιλώντας την γλώσσα που μ΄ αρέσει - ΓΛΩΣΣΑ ΚΟΙΝΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ - την γλώσσα του κινηματογράφου. Πιστεύω πως ο χαιρετισμός μου απευθύνεται σε πάρα πολλούς, περισσότερους από όσους ελπίζω ότι θα διαβάσουν αυτά πού γράφω, αλλά λιγότερους απ' αυτούς που θα απογοητευτούν ή θα έχουν διαφορετική άποψη από αυτή του υπογράφοντα.

  Πράγμα βέβαια καθόλου κακό το αντίθετο μάλιστα - Γνώμες να υπάρχουν- απλά πιστεύω ότι η πλήρης εμπορευματοποίηση των ιδεών - ΚΥΡΙΩΣ - και σε γενικότερο πλαίσιο της τέχνης έχει φέρει έναν μόνιμο άνεμο αμφισβήτησης και άρνησης...

 Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ, όπως και ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ - ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΥΤΟΥ- διακατέχεται από αυτήν την τάση από αυτήν την τάση από την δεκαετία του '90 και ύστερα. Περισσότεροι θεατές, λιγότερο ψάξιμο. Ταινίες που τις έχεις ξεχάσει πριν καλά καλά τις δεις, πάρα πολλές κάκιστα ανδρείκελα χαμένων τελικά προσπαθειών στις δεκαετίες του '60 και του '70. Μικρά παραδείγματα από τις ταινίες PECKINPAH [ WILD BUNCH, CROSS OF IRON] του PETER YATES [ BULLIT ] και του MICHAEL HODJES [ GET CARTER ] καταλήξαμε στο MATRIX - ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΙΑΙΕΣ ΕΛΕΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟ-ΙΝΔΙΑΝΟΥ ΜΟΝΟ Η ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΚΗ ΒΙΑ ΣΕ ΑΡΓΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥΣ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ; - και στο GET CARTER ξαναγυρισμένο...

 Από τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟ των ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΙΡΙΔΑΣ, τον ΤΑΣΙΟ του ΝΑΙ ΜΕΝ ΑΛΛΑ... και της ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΣ και του ΝΙΚΟΥ ΠΕΡΡΑΚΗ το ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ πως πήγαμε στα SAFE SEX, ΡΟΖ ΟΛΟΤΑΧΩΣ και BLACK OUT. Ακόμα και στα θέατρα - ΧΩΡΟΣ ΟΧΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΓΝΩΣΤΟΣ ΜΟΥ - Οι όποιες καλές προσπάθειες πνίγονται κάτω από το βάρος εγχειρημάτων όπως για παράδειγμα η ΑΝΝΑ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ - ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΘΕΣΤΑΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΜΙΜΗΣ ΝΤΕΝΙΣΗ- ήμαρτον! Μεγάλο πολιτιστικό γεγονός λέει. ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ ΜΕ ΡΙΓΑΝΗ ΛΕΩ ΕΓΩ!Στον κινηματογράφο μας υπάρχουν ταλέντα με κινηματογραφική παιδεία και πάθος για αυτό που κάνουν πχ. ΓΙΑΝΝΑΡΗΣ [ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, ΑΠ' ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ] ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ κυριολεκτικά και μεταφορικά, ΠΑΠΑΣΤΑΘΗΣ [ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΤΟ ΜΟΝΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΝ ] όαση στην ξεραΐλα που μας διέπει. Πόσοι άλλοι όμως χάνονται δίχως να τους δοθεί ευκαιρία να κτίσουν το όνειρο τους ή ακόμα και να το πουν απλώς. Θα ήθελα να ασχοληθούμε εκτενώς σε μεταγενέστερα άρθρα μου για τα κύρια προβλήματα του χώρου μας - ΝΑ ΨΑΧΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΕΝΑΡΙΩΝ ΑΣ ΠΟΥΜΕ - να προσπαθήσουμε να βρούμε μια λύση για την ΑΠΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΙΝΕΜΑ να ανταλλάξουμε ιδέες και να μιλήσουμε κυρίως για την μεγάλη νοσούντα Αγάπη μας τον κινηματογράφο γενικά.

 Αυτά για αρχή... ΦΙΛΙΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ